Chiang mai

Chiang Mai

Jeetje, ik zit hier alweer een week. Er komt veel op je af, wat me soms laat vergeten om stil te staan bij wat voor cools ik aan het doen ben. Maar genieten doe ik zeker, en langzaamaan begin ik hier mijn draai te vinden.

25 februari om 08:10 met de nachttrein aangekomen op Chiang mai. Backpack op onze rug gegooid (klinkt stoer, maar zo gemakkelijk gaat dat niet) en opzoek naar een taxi die ons naar Lai Thai Guesthouse wilde brengen, ons verblijf in Chiang Mai.
Buiten het station wordt je overladen met taxichauffeurs die je maar al te graag meenemen. Wij kozen voor een kleine, vriendelijk oogende man. Zijn naam was Pratan. Voor 150 bath zou hij ons naar ons verblijf brengen. Zijn taxi stond verderop, een rode bus met achterin 2 lange banken die tegenover elkaar stonden. De bus was open en als je je niet vast hield viel je er aan de achterkant uit, lekker veilig dus. Pratan liet ons gelijk zijn boek zien met daarin verschillende activiteiten die wij konden gaan doen gedurende ons verblijf in Chiang Mai. We kozen voor de olifanten, de watervallen, het dorp met de mensen met de lange nekken, een tempel en de ziplijn.

Na 15 minuten rijden kwamen we aan bij ons verblijf, een redelijk groot guesthouse waar een relaxt sfeertje hing. Nadat we gedoucht waren zijn we gaan ontbijten. Egg on toast, verrassend. S'avonds zijn we lopend naar de nightbazaar in het centrum geweest. Een super leuke en relaxte markt aangekleed met veel mooie lichtjes en relaxte muziek wat het heel sfeervol maakte. Na een rondje op de markt en wat souvenirs later zijn we daar wat gaan eten. Het eten was erg lekker, wat niet altijd het geval is. (Al zou je dat wel denken als je overal dezelfde rijst kan eten). We werden bediend door een meisje wat een verstandelijke beperking leek te hebben. Toen we haar 20 bath fooi gaven liet ze dit trots aan de mensen om haar heen zien en stopte het in haar zak. Voldaan liepen we terug naar ons verblijf om lekker ons bed in te duiken na ons eerste dagje Chiang Mai.

Dag 2 in Chiang Mai. Terwijl we onze laatste hap egg on toast naar binnen werkten kwam onze taxichauffeur Pratan ons al tegemoet. "Relax relax, eat and then we go up to the mountains." Als ik vraag hoelang het rijden is zegt Pratan "far far in the mountains". Geruststellend voor iemand die wagenziek is.
Na een slingerende 40 minuten kwamen we aan bij een afgelaten gebied. Kotsmisselijk als ik was probeerde ik te genieten van de mooie omgeving. Terwijl ik wat foto's maak komen de olifanten terug gelopen van hun vorige rit. Als de olifanten dichterbij komen besef ik me opeens weer hoe groot die beesten zijn. Met een trapje lopen we omhoog waar we op de olifanten kunnen stappen. Eenmaal op de olifant geklommen konden we vertrekken. Met de gedachte of het niet een beetje zielig was voor die beesten kon ik er na 10 minuten toch van genieten. Op de nek van de olifant zat een klein mannetje, een beetje een Thaise cowboy van 1 meter 50. Na een uurtje op de olifant waren we weer terug. Na ons ritje mochten we de olifanten nog voeren en heb ik hem geaaid. Best stoer vond ik zelf.

Na de tocht op de olifant zijn we met de taxi doorgereden naar een dorpje in de buurt. In dit dorpje leven mensen die van jongs af aan ringen om hun nek doen waardoor zij een lange nek krijgen, iets wat zij zien als schoonheid. Heel bijzonder om te zien, raar ook wel. Na een rondje op de markt met handgemaakte spulletjes zijn we naar de watervallen gereden. Mooi om te zien maar het was er erg warm. Dus na wat foto's zijn we terug gereden naar het guesthouse om daar de rest van de dag een beetje te relaxen.

Dag 3. 09:00 en Pratan stond ons al weer netjes op te wachten. Vandaag de tempel en de ziplijn op het programma. Pratan bracht ons naar een tempel van 300 jaar oud. Voordat we naar binnen wilde lopen werden we aangehouden door een vrouwtje die zei dat we te bloot gekleed waren. We kregen een omslagdoek van haar en gingen de tempel in. Het geloof wat ze hier hebben is het boeddhisme en dat was dan ook goed terug te zien door alle grote, gouden buddhas die in de tempel stonden. Voor de buddhas zat een man. Ik vroeg mezelf af hoe het kon dat die man zo goed stil kon zitten en vroeg Pratan om uitleg. Ik begreep het niet helemaal maar wat ik eruit op kon maken is de man ooit zeer belangrijk geweest is in het boeddhisme en hij daarom opgezet is in deze tempel. We hebben hier later geprobeerd wat over op te zoeken op internet maar konden er niks over vinden.

Na de tempel reden we verder de bergen in naar de ziplijn. Aangekomen daar moesten we een verklaring tekenen en kregen we een veiligheidstuig aan van één van de enthousiaste Thaise jongens. Hij gaf me ook een soort bamboostok en toen ik vroeg waarvoor deze was zei hij "voor de slangen, of om op je rug te krabben". Ik voelde me uiteraard erg serieus genomen. Goed, de auto ingestapt naar het begin van de ziplijn.
We werden begeleid door 2 vrolijke jonge jongens. Een uur lang met ziplijnen door de bergen geslingerd, super leuk! De bamboostok was uiteindelijk om te remmen aan het einde van de ziplijn zodat je niet op de boom knalt. "You pain, me no pain" zei de jongen. Oftewel, de groeten met je bamboostok en ik zie je aan de overkant.

Na de ziplijn terug gereden naar het guesthouse en s'avonds heel lekker gegeten (pat-Thai) in een restaurantje in de buurt en daarna gefacetimed met mijn lieve familie.

Dag 4. S'ochtends zijn we naar de wasserij geweest om onze kleren te laten wassen. Je betaald 50 bath om een kilo kleren te laten wassen. Omgerekend ongeveer €1,35. En dan krijg je het s'middags gewassen, gedroogd en gevouwen terug, perfect dus.
S'avonds zijn we naar de saturdaynight markt geweest. Een suuuuuper drukke markt met allemaal eten en goedkope kleren en spullen. Ondanks het wordt afgeraden (vanwege de hygiëne) hebben we op de markt allemaal hapjes gehaald, super lekker allemaal. Eten ja, paradijs voor mij.
Na de saturdaynight markt zijn we nog een keer naar de nightbazaar terug gegaan voor een massage. Rug/schouder/gezicht massage, 30 minuten voor 100 bath (2,70). Ik werd gemasseerd door een jonge jongen, en mijn hemel wat was het hard. Ik weet niet of ik nu nog gewoon last heb van mijn schouders van mijn backpack of omdat hij me in elke onmogelijke houding heeft getrokken. Na deze worsteling terug gelopen naar ons verblijf. In het centrum heb je trouwens heel veel jonge knappe Aziatische meisjes die de meeste lelijke oude vieze (europese) mannen proberen te versieren. Heel vies, die mannen dan. Die meisjes doen het voor het geld, en waar die mannen het voor doen hoef ik denk ik niet uit te leggen. Je hebt in Thailand ook heel veel jongens die zich verkleden als meisje. Ik dacht dat dat alleen in Amsterdam geaccepteerd werd maar hier lijkt het ook de normaalste zaak van de wereld te zijn.

Dag 5, de laatste dag in Chiang mai. S'ochtends onze spullen gepakt en s'middags wat bij het zwembad gelegen. Om 16:15 naar het trein station om om 17:30 met de nachttrein terug naar Bangkok te rijden. Halverwege de rit hebben we 1,5 uur stil gestaan. Toen ik vroeg waarom we stil stonden zij de conducteur "fire on the rails". Dat is nog is een goede reden om de trein te stoppen, NS. En zelfs nadat we 1,5 uur vertraging hadden kwamen we netjes om 08:00 aan in Bangkok op vliegveld Don mueng.

Terwijl ik dit typ zit ik dus op het vliegveld van Don Mueng. We vliegen om 15:40 naar Krabi. Reken maar uit. Inderdaad, 7 uur wachten. We zitten nu al 3 uur in plastic stoeltjes naar buiten te staren. Mooi moment dus om mijn reisblog te typen. Erg comfortabel zitten we dus niet maar als je lang genoeg zit voel je je benen niet meer, dat scheelt.
Gelukkig werd ik net nog vermaakt door een oude man van rond de 80 die in Australië woonde maar nu voor 3 weken naar nieuw zeeland ging om zijn familie op te zoeken. Zijn zoon was mee gevlogen omdat zijn zoon niet wilde dat hij alleen zou vliegen, de oude man leek daar een beetje geïrriteerd door. Tuurlijk, je bent 80 en loopt met een stok, jij red je prima.
Toen de man naar mijn reis vroeg zei ik "nu ben ik jong, nu kan het". Toen zei hij "ja dat zeiden ze tegen mij ook altijd, maar ik deed het niet". Laat mij weer beseffen dat ik een goede keus gemaakt heb.

Goed, je kan aan de lengte van mijn verhaal wel merken dat ik me verveel. Ik heb ondertussen alle tegeltjes al geteld, mijn backpack 3 keer in en uit gepakt en alle mensen in deze ruimte van top tot teen geobserveerd. We gaan zo maar weer wat eten, hoef niet te zeggen dat dat rijst is denk ik.

Om 17:00 komen we aan op Krabi, het zuiden van Thailand. We blijven daar ongeveer 2 dagen en vertrekken dan naar de witte stranden van Koh Phi Phi en Koh Lanta om onderandere mijn verjaardag (en die van mijn lieve zusje nonnie) te vieren. Maar daarover meer in mijn volgende blog!

Dikke knuffel en tot op mijn blog!