Gili, Yogyakarta & Jakarta
Door: Tosca Steenvoorden
Blijf op de hoogte en volg Tosca
01 Mei 2015 | Indonesië, Jogjakarta
Mijn laatste blog lieve mensen. Ik had op het moment zelf niet altijd zin om mijn reisverslagen te typen maar ik vind het toch wel leuk dat ik achteraf nog terug kan lezen wat we allemaal gedaan hebben. Aangezien ik geen go-pro mee had. Had iemand mij niet even kunnen vertellen dat zoiets op reis onmisbaar is?
Goed! Gili Trawangan. Voor de tweede keer deze reis kwamen we aan op dit mooi paradijsje. We besloten om bij dezelfde homestay als vorige keer te verblijven en we werden dan ook met open armen ontvangen. We kregen een 'luxere' kamer omdat we er voor de tweede keer waren. (Er zat dit keer een spiegel bij en de kamer was 1 meter groter, er-rug luxe hoor).
De volgende dag gingen we snorkelen, één van de redenen waarom we terug zijn gegaan naar Gili. Om 10:30 vertrokken we samen met nog 20 andere met een klein bootje de zee op. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet zo fan ben van zwemmen midden op zee. Maargoed, bril op, snorkel in je mond (vies ja), flippers aan en het water in. Buiten het feit dat ik dus met tegenzin ergens midden op zee dobberde moest ik ook nog met een rustige ademhaling door mijn snorkel ademen, onder water! Toen ook mijn inspanningsastma om een hoekje kwam kijken hield ik het voor gezien. En inspannen doe je, want zwemmen met flippers is ook echt een kunst. Na een tijdje varen kwamen we op nog meer plekken waar we de boot uit konden om te snorkelen en gelukkig ging het steeds beter. Als je eenmaal de rust hebt gevonden is het heel leuk om te doen. De onderwater wereld is echt prachtig met alle vissen en het mooie koraal!
Een andere reden om terug te komen was de yoga, dus we lieten ons informeren en we stonden de volgende dag om 17:00 in onze sport kleren klaar voor een uurtje ontspannen. Tenminste, dat dachten we. Ruim een uur probeerde we de onmogelijke houdingen van de lesgeefster na te doen, wat werd afgesloten met een half uurtje mediteren. Nou Faye, we mogen nog wel even oefenen voor we enigszins in de buurt komen van dat niveau.
Na onze lenige les zijn we terug gegaan om ons op te frissen voor ons laatste avondje uit op Gili.
De volgende ochtend samen met ons kleine katertje de boot opgestapt terug naar Bali. We wilden eigenlijk nog langer op Gili blijven maar omdat we ons visum moesten regelen moesten we naar Java. Omdat we maar 1 nachtje op Bali zouden verblijven gingen we terug naar ons oude vertrouwde hostel in Seminyak waar we een filmpje keken met de mensen die we kenden van ons vorige bezoek daar.
De volgende dag vlogen we van Denpasar naar Yogyakarta, Java. Een vlucht van ongeveer 1,5 uur. Zoals Jesper al zei, we lijken wel tijdreizigers want hier was het weer een uur vroeger dan op Bali. Na het ophalen van onze backpacks werden we bijna letterlijk aangevallen door alle taxi chauffeurs. De meeste bijdehandte kwam als eerst op ons afgerend en vroeg 120.000 rupiah. Maar met onze (inmiddels) ervaring liepen we door naar een andere taxichauffeur die 70.000 rupiah vroeg. Hij bracht ons naar het EDU hostel. Nadat we waren geïnstalleerd zijn we gaan eten bij een tentje naast ons hostel. Een soort koud buffet en waar iedereen met zijn handen at, wij deden dus maar gewoon mee.
De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om naar het immigratie kantoor te gaan voor een visum voor onze laatste week in Indonesië. We waren stiekem al een dag te laat en toen de meneer met veelste ongezellig gezicht vroeg waarom we een dag te laat waren zeiden we dat we dachten dat we pas een visum aan konden vragen op de dag dat hij verliep. Leugentje voor bestwil. Gelukkig hadden we van te voren bedacht om dat te zeggen want we weren allebei apart ondervraagt.
Na een veelste lange dag bij onze gezellige vrienden van de immigratie zijn we met backpack en al verhuist naar een hostel meer in het centrum. Wake-up hostel. Super fijn hostel met heel vriendelijke mensen. We boekten een dag tour voor de volgende dag waarbij we om 04:00 's nachts opgehaald zouden worden.
Zo gezegd maar niet zo gedaan werden we om 04:00 opgehaald bij ons hostel en vertrokken we naar een mooi plekje in de bergen waar je schijnbaar een prachtige zonsopgang kan zien. Wij hebben nogsteeds geen idee, want het was bewolkt dus er was geen zon te zien. (voor niks zo vorige m'n bed uit gegaan, inderdaad)
Op naar de volgende stop, de borobudur. tempel. Het grootste tempelcomplex van Azië. Super mooie tempel met veel geschiedenis. Veel mensen waren meer geïnteresseerd in ons dan in de tempel en er kwamen dan ook geregeld giechelende meisjes of jongens naar ons toe die met ons op de foto wilde.
De volgende stop was de prambanan tempel, een hindoe-javaans tempelcomplex. S'avonds zijn we de leuke markt van Yogyakarta op gegaan waar ik duidelijk ook weer zwaar in de minderheid was met m'n blonde haren.
De volgende dag zijn we per fietstaxi naar een het paleis van de sultan en het waterpaleis gebracht. Na ons dagtourtje zijn we naar het treinstation vertrokken om een treinkaartje te kopen voor de volgende dag. We moesten een kaartje kopen en na een uur wachten waren we eindelijk aan de buurt. Wat bleek, je moest je paspoort laten zien. En nee, die hadden we natuurlijk net niet bij ons. Terug naar het hostel om ons paspoort te halen. Toen we terug kwamen zei een man tegen ons dat we ook in de winkel een ticket konden kopen die we konden laten verzilveren. Na een kwartiertje wachten waren we aan de beurt, en precies op dat moment was het apparaat in de winkel ermee opgehouden.. Dezelfde man adviseerde ons om een ticket kopen via internet. Toen we uiteindelijk thuis een ticket online wilden kopen kon dat niet omdat we binnen 24 uur vertrokken. Alles verliep weer soepeltjes dus.
Gelukkig liep het de volgende ochtend wel soepel en vertrokken we om 8:00 met de trein naar de grote stad Jakarta. Na een super mooie, en redelijk luxe, treinrit kwamen we om 15:30 aan op Jakarta. We lieten ons naar 'Madu inn hotel' rijden en bij aankomst werden we weer heel enthousiast ontvangen.
Helaas hadden we s'avonds een beetje gezeur met de taxi die ons naar het centrum bracht en ben ik door alle hectiek mijn portemonnee verloren in de taxi..
Na wat niks opbrengende telefoontjes met het taxi bedrijf ben ik de volgende dag met een vrouw van het hotel naar het politiebureau gegaan om aangifte te doen. Zag er volgens mij erg vreemd uit zo'n blondine achterop de scooter bij een Indonesische vrouw. Ik vroeg nog 'moeten we geen helm op', nee hoor dat hoefde niet. Gelukkig is Jakarta geen drukke stad en gebeuren er nooit verkeersongelukken.
Ik zat een tijdje met de ongelofelijk aardige mensen van het hotel te praten en bijna allemaal waren ze lesbi en hadden ze ook daadwerkelijk een vriendin. Nu is dat voor ons niks geks maar in zulke landen wordt maar weer duidelijk hoe ongeaccepteerd dat is. Zo worden vrouwen die roken, lesbisch of zwanger zijn niet aangenomen voor een baan. Ze stonden er dan ook erg van te kijken dat je in Nederland als lesbisch of homo stel kan trouwen.
S'avonds zijn we naar een grote shoppingmall geweest in de buurt van ons verblijf. Na een paar uurtjes shoppen zijn we sushi gaan eten. Ik moest er eerst niks van weten maar ik ben nu helemaal om! Heer-luk. Lin, heb je shabu al gereserveerd?
Omdat we onze laatste dagen graag heerlijk luxe wilde zitten zijn we de volgende morgen vroeg naar 'The media hotel en towers' verhuisd. Thalia en ik moesten er een beetje om lachen, veelste luxe allemaal. De mensen behandelen je alsof je de koningin bent en je hoeft maar te bellen of ze staan voor je deur. Het hotel was mega groot en het zag er allemaal prachtig uit, net zoals onze hotelkamer. En we hadden zelfs een bad! De dagen die volgde bestonden dus vooral uit niks doen en aan het zwembad liggen. Een heerlijke afsluiter van een prachtige, indrukwekkende en leerzame reis.
Terwijl ik mijn laatste woorden typ vliegen we onder de wolken vandaan om te gaan landen op Nederlandse bodem. Na 3 lange vluchten van in totaal 21 uur ben ik weer terug in Nederland. Zoals verwacht is het hier grauw en koud. Ik wist het al wel maar nu weet ik het zeker, Nederland is niet mijn land. Maar omdat mijn lieve familie en vrienden hier zitten heb ik het toch gemist. Op reis zijn is fantastisch. Je bent vrij, alles is anders, elke dag nieuwe ervaringen en lessen, ik wil dit voor altijd. Nu eerst weer even terug naar het serieuze leven. Maar als ik de kans en mogelijkheid krijg zou ik zonder twijfel weer op het vliegtuig stappen, en dan voor zo lang mogelijk!
Goed! Gili Trawangan. Voor de tweede keer deze reis kwamen we aan op dit mooi paradijsje. We besloten om bij dezelfde homestay als vorige keer te verblijven en we werden dan ook met open armen ontvangen. We kregen een 'luxere' kamer omdat we er voor de tweede keer waren. (Er zat dit keer een spiegel bij en de kamer was 1 meter groter, er-rug luxe hoor).
De volgende dag gingen we snorkelen, één van de redenen waarom we terug zijn gegaan naar Gili. Om 10:30 vertrokken we samen met nog 20 andere met een klein bootje de zee op. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet zo fan ben van zwemmen midden op zee. Maargoed, bril op, snorkel in je mond (vies ja), flippers aan en het water in. Buiten het feit dat ik dus met tegenzin ergens midden op zee dobberde moest ik ook nog met een rustige ademhaling door mijn snorkel ademen, onder water! Toen ook mijn inspanningsastma om een hoekje kwam kijken hield ik het voor gezien. En inspannen doe je, want zwemmen met flippers is ook echt een kunst. Na een tijdje varen kwamen we op nog meer plekken waar we de boot uit konden om te snorkelen en gelukkig ging het steeds beter. Als je eenmaal de rust hebt gevonden is het heel leuk om te doen. De onderwater wereld is echt prachtig met alle vissen en het mooie koraal!
Een andere reden om terug te komen was de yoga, dus we lieten ons informeren en we stonden de volgende dag om 17:00 in onze sport kleren klaar voor een uurtje ontspannen. Tenminste, dat dachten we. Ruim een uur probeerde we de onmogelijke houdingen van de lesgeefster na te doen, wat werd afgesloten met een half uurtje mediteren. Nou Faye, we mogen nog wel even oefenen voor we enigszins in de buurt komen van dat niveau.
Na onze lenige les zijn we terug gegaan om ons op te frissen voor ons laatste avondje uit op Gili.
De volgende ochtend samen met ons kleine katertje de boot opgestapt terug naar Bali. We wilden eigenlijk nog langer op Gili blijven maar omdat we ons visum moesten regelen moesten we naar Java. Omdat we maar 1 nachtje op Bali zouden verblijven gingen we terug naar ons oude vertrouwde hostel in Seminyak waar we een filmpje keken met de mensen die we kenden van ons vorige bezoek daar.
De volgende dag vlogen we van Denpasar naar Yogyakarta, Java. Een vlucht van ongeveer 1,5 uur. Zoals Jesper al zei, we lijken wel tijdreizigers want hier was het weer een uur vroeger dan op Bali. Na het ophalen van onze backpacks werden we bijna letterlijk aangevallen door alle taxi chauffeurs. De meeste bijdehandte kwam als eerst op ons afgerend en vroeg 120.000 rupiah. Maar met onze (inmiddels) ervaring liepen we door naar een andere taxichauffeur die 70.000 rupiah vroeg. Hij bracht ons naar het EDU hostel. Nadat we waren geïnstalleerd zijn we gaan eten bij een tentje naast ons hostel. Een soort koud buffet en waar iedereen met zijn handen at, wij deden dus maar gewoon mee.
De volgende dag zijn we vroeg opgestaan om naar het immigratie kantoor te gaan voor een visum voor onze laatste week in Indonesië. We waren stiekem al een dag te laat en toen de meneer met veelste ongezellig gezicht vroeg waarom we een dag te laat waren zeiden we dat we dachten dat we pas een visum aan konden vragen op de dag dat hij verliep. Leugentje voor bestwil. Gelukkig hadden we van te voren bedacht om dat te zeggen want we weren allebei apart ondervraagt.
Na een veelste lange dag bij onze gezellige vrienden van de immigratie zijn we met backpack en al verhuist naar een hostel meer in het centrum. Wake-up hostel. Super fijn hostel met heel vriendelijke mensen. We boekten een dag tour voor de volgende dag waarbij we om 04:00 's nachts opgehaald zouden worden.
Zo gezegd maar niet zo gedaan werden we om 04:00 opgehaald bij ons hostel en vertrokken we naar een mooi plekje in de bergen waar je schijnbaar een prachtige zonsopgang kan zien. Wij hebben nogsteeds geen idee, want het was bewolkt dus er was geen zon te zien. (voor niks zo vorige m'n bed uit gegaan, inderdaad)
Op naar de volgende stop, de borobudur. tempel. Het grootste tempelcomplex van Azië. Super mooie tempel met veel geschiedenis. Veel mensen waren meer geïnteresseerd in ons dan in de tempel en er kwamen dan ook geregeld giechelende meisjes of jongens naar ons toe die met ons op de foto wilde.
De volgende stop was de prambanan tempel, een hindoe-javaans tempelcomplex. S'avonds zijn we de leuke markt van Yogyakarta op gegaan waar ik duidelijk ook weer zwaar in de minderheid was met m'n blonde haren.
De volgende dag zijn we per fietstaxi naar een het paleis van de sultan en het waterpaleis gebracht. Na ons dagtourtje zijn we naar het treinstation vertrokken om een treinkaartje te kopen voor de volgende dag. We moesten een kaartje kopen en na een uur wachten waren we eindelijk aan de buurt. Wat bleek, je moest je paspoort laten zien. En nee, die hadden we natuurlijk net niet bij ons. Terug naar het hostel om ons paspoort te halen. Toen we terug kwamen zei een man tegen ons dat we ook in de winkel een ticket konden kopen die we konden laten verzilveren. Na een kwartiertje wachten waren we aan de beurt, en precies op dat moment was het apparaat in de winkel ermee opgehouden.. Dezelfde man adviseerde ons om een ticket kopen via internet. Toen we uiteindelijk thuis een ticket online wilden kopen kon dat niet omdat we binnen 24 uur vertrokken. Alles verliep weer soepeltjes dus.
Gelukkig liep het de volgende ochtend wel soepel en vertrokken we om 8:00 met de trein naar de grote stad Jakarta. Na een super mooie, en redelijk luxe, treinrit kwamen we om 15:30 aan op Jakarta. We lieten ons naar 'Madu inn hotel' rijden en bij aankomst werden we weer heel enthousiast ontvangen.
Helaas hadden we s'avonds een beetje gezeur met de taxi die ons naar het centrum bracht en ben ik door alle hectiek mijn portemonnee verloren in de taxi..
Na wat niks opbrengende telefoontjes met het taxi bedrijf ben ik de volgende dag met een vrouw van het hotel naar het politiebureau gegaan om aangifte te doen. Zag er volgens mij erg vreemd uit zo'n blondine achterop de scooter bij een Indonesische vrouw. Ik vroeg nog 'moeten we geen helm op', nee hoor dat hoefde niet. Gelukkig is Jakarta geen drukke stad en gebeuren er nooit verkeersongelukken.
Ik zat een tijdje met de ongelofelijk aardige mensen van het hotel te praten en bijna allemaal waren ze lesbi en hadden ze ook daadwerkelijk een vriendin. Nu is dat voor ons niks geks maar in zulke landen wordt maar weer duidelijk hoe ongeaccepteerd dat is. Zo worden vrouwen die roken, lesbisch of zwanger zijn niet aangenomen voor een baan. Ze stonden er dan ook erg van te kijken dat je in Nederland als lesbisch of homo stel kan trouwen.
S'avonds zijn we naar een grote shoppingmall geweest in de buurt van ons verblijf. Na een paar uurtjes shoppen zijn we sushi gaan eten. Ik moest er eerst niks van weten maar ik ben nu helemaal om! Heer-luk. Lin, heb je shabu al gereserveerd?
Omdat we onze laatste dagen graag heerlijk luxe wilde zitten zijn we de volgende morgen vroeg naar 'The media hotel en towers' verhuisd. Thalia en ik moesten er een beetje om lachen, veelste luxe allemaal. De mensen behandelen je alsof je de koningin bent en je hoeft maar te bellen of ze staan voor je deur. Het hotel was mega groot en het zag er allemaal prachtig uit, net zoals onze hotelkamer. En we hadden zelfs een bad! De dagen die volgde bestonden dus vooral uit niks doen en aan het zwembad liggen. Een heerlijke afsluiter van een prachtige, indrukwekkende en leerzame reis.
Terwijl ik mijn laatste woorden typ vliegen we onder de wolken vandaan om te gaan landen op Nederlandse bodem. Na 3 lange vluchten van in totaal 21 uur ben ik weer terug in Nederland. Zoals verwacht is het hier grauw en koud. Ik wist het al wel maar nu weet ik het zeker, Nederland is niet mijn land. Maar omdat mijn lieve familie en vrienden hier zitten heb ik het toch gemist. Op reis zijn is fantastisch. Je bent vrij, alles is anders, elke dag nieuwe ervaringen en lessen, ik wil dit voor altijd. Nu eerst weer even terug naar het serieuze leven. Maar als ik de kans en mogelijkheid krijg zou ik zonder twijfel weer op het vliegtuig stappen, en dan voor zo lang mogelijk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
